Atom Egoyan: „Niektórzy widzowie oczekują absolutnej jasności, ale ja uwielbiam czuć się zagubionym w filmach”.

Opera i film są uważane za wielkie sztuki w swoich dyscyplinach. Dwa zupełnie różne sposoby postrzegania tego samego dzieła. Ta sama książka. To samo uczucie. Atom Egoyan (Egipt, 1960) pracował przy spektaklach operowych od końca XX wieku i napisał dwa nowe libretta. „Exotica” (1994) była filmem, który zapoczątkował jego karierę filmową; od tamtej pory łączy oba aspekty. „Proces reżyserii teatralnej i filmowej jest zupełnie inny. To zupełnie różne przepływy twórcze ”. Kanadyjski reżyser filmowy pochodzenia ormiańskiego połączył swoją miłość do obu tematów w opowiadaniu „Siedem zasłon”.

Film opowiada historię Jeanine, granej przez aktorkę Amandę Seyfried , reżyserki teatralnej, która musi wskrzesić „ Salomé ”, najsłynniejszą produkcję swojego niedawno zmarłego mentora. Wspomnienia z jej przeszłości wciągają widza w fabułę, która – jak mówi Egoyan – pozostawia u jej twórcy wrażenie „nie do końca pewności, o jaką historię chodzi w danym momencie”. Egoyan potwierdza, że jest „podekscytowany” osiągnięciem tego poczucia zagubienia; choć zdaje sobie sprawę, że: „ niektórzy widzowie pragną absolutnej jasności , ale ja uwielbiam czuć się zagubiony w kinie, odnajdując obrazy i znaczenia w nieoczekiwany sposób”.

To nie pierwszy raz, kiedy reżyser i amerykańska aktorka Amanda Seyfried współpracują. W 2009 roku wydali „Chloe”, erotyczny melodramat z Julianne Moore i Liamem Neesonem w rolach głównych. Mimo upływu lat od tamtego filmu, Egoyan mówi, że od razu pomyślał o niej: „ Nie wyobrażałem sobie nikogo innego w tej złożonej i wielowymiarowej roli. Jest tak ekspresyjna i nieprzewidywalna, jak muzyka Richarda Straussa ”. Niemiecki kompozytor odgrywa kluczową rolę w tym filmie, ponieważ to on stworzył oryginalną operę; ale nie jest on jedyną postacią historyczną występującą w tym filmie.

Kanadyjczyk ma również ciepłe słowa dla autora oryginalnego libretta, Oscara Wilde'a . „Myślę, że sztuka „Salome”, na której opera jest ściśle oparta, jest jednym z najbardziej osobistych dramatów tego wielkiego pisarza. I oczywiście muzyka Straussa była w tamtych czasach absolutnie rewolucyjna”. Egoyan nie tylko odnosi się do nich poza ekranem w ten bardzo osobisty sposób, ale jego film jest odzwierciedleniem podziwu, jaki żywi do obu. Pierwsze kilka minut poświęca recitalowi tekstu irlandzkiego pisarza – bez muzyki – a ostatnie momenty melodiom niemieckiego kompozytora – bez tekstu.

Atom Egoyan po raz pierwszy wyreżyserował tę operę w 1996 roku. Odniosła sukces i od tamtej pory jest stale wznawiana, ale ostatnio coś się zmieniło. „ W 2023 roku chciałem unowocześnić swoją produkcję ”. To był bardzo ambitny pomysł, ponieważ w teatrze, ze względu na ograniczenia czasowe i budżetowe, bardzo trudno jest wprowadzać znaczące zmiany w uznanych dziełach. Kanadyjski reżyser chciał jednak „ożywić idee – które w latach 90. były bardzo utrwalone – w dzisiejszych czasach. Ponieważ nie mogłem tego zrobić, stworzyłem postać, która wprowadzała te zmiany w oparciu o własną wizję, co było bardzo wyzwalające, zarówno dla postaci Jeanine, jak i dla mnie”.

Część osobowości Egoyana znajduje odzwierciedlenie w filmie i chociaż reżyser twierdzi, że nigdy nie polecił Seyfriedowi, by zachowywał się jak on, aktorka obserwowała go podczas prób do opery (która odbyła się tuż przed rozpoczęciem zdjęć). Kanadyjczyk twierdzi, że zaangażowanie fizyczne jest znacznie większe podczas reżyserowania w teatrze niż na planie filmowym.

Jednym z najważniejszych aspektów filmu „Siedem zasłon” – dostępnego na Filmin od 11 lipca – jest głębia nadana nadużyciom, a dla Egoyana „to, co czyni postać Jeanine wyjątkową, to fakt, że nic nie jest ukryte w nadużyciach, których doświadczyła; wszyscy wokół zdają się o tym wiedzieć, a nawet są gotowi o tym rozmawiać. To, co łączy ją z Salomé, to jej decyzja o podjęciu działań, które zdają się rozwiązywać te skrywane uczucia. Wydarzenia te są omawiane z bardzo męskiej perspektywy. Dla reżysera te sytuacje są znane jako „problemy z ojcem”. Zmieniają jej doświadczenie z siedmiu perspektyw, które ją prześladują: „jej ojca, jej mentora, jej męża, jej aktora, jej kochanka i, oczywiście, duchów Oscara Wilde'a i Richarda Straussa . 'Siedem zasłon' iluzji”. Mimo wszystko „miłość stała się „niezdrowa”, ale pozostaje tylko miłością”.

Nieco ponad półtoragodzinny film zabiera nas w podróż z Jeanine w ramach projektu, który ją odmienił. Oferuje unikalny sposób na pogodzenie jej przeszłości z teraźniejszością. Dla Wilde'a „ tajemnica miłości jest większa niż tajemnica śmierci ”, a ta refleksja towarzyszyłaby ostatnim akordom muzyki w ostatnim ujęciu. Moment, który pozostawia wszystko w rękach bohaterki i, dla Atoma Egoyana, oznacza, że „ w końcu to ona wybiera ”.